Duurzame vervoer gaat over veel meer dan het milieu sparen

Om een ​​geïntegreerde benadering van mobiliteit te bereiken, moeten agentschappen beslissingen nemen die gebaseerd zijn op vervoersgegevens.

Duurzame vervoer blijft een hot topic onder stadsleiders en vervoerambtenaren, maar vaker wel dan niet wordt rechtvaardigheid buiten het gesprek gelaten. Micromobiliteitsopties zoals Lyft en Lime zijn uitstekende milieuvriendelijke opties voor stedelingen en degenen die ze kunnen betalen. Voor plattelandsbewoners, mensen met een handicap of andere werknemers met een lager inkomen is dit niet het geval. Hun milieuvriendelijke vervoer staat gelijk aan 4 uur of meer openbaar vervoer om op het werk te komen.

Een gebrek aan toegankelijk vervoer in combinatie met een toestroom van nieuwe technologie die bedoeld is om een ​​klein percentage van de bevolking ten goede te komen, creëert een gebrek aan gelijkheid in het hele land – en heeft invloed op de sociale mobiliteit van burgers die in achtergestelde gemeenschappen wonen. Tegelijkertijd heeft een gebrek aan toegang tot het openbaar vervoer een even negatieve impact op duurzaamheid en het milieu. Wil je nu op de hoogte blijven van alle ontwikkelingen in vervoer met een vakblad? Kijk dan op Transport Logistiek voor al het actuele nieuws.

Uiteindelijk moeten steden zich realiseren dat hoe eerlijker het vervoer wordt, hoe meer mensen zullen rijden, wat vrije mobiliteit bevordert en tegelijkertijd meer voordelen voor het milieu oplevert. Om vervoer toegankelijk te maken, moeten vervoersbedrijven hun benadering van vervoersplanning heroverwegen.

Hoe u een voorstedelijke benadering van mobiliteitstechniek toepast?

Historisch gezien vereisen voorsteden van de stad dat inwoners privé-voertuigen bezitten als ze toegang willen tot goedbetaalde banen, entertainment en zelfs gezondheidszorg die zich meestal in het centrum van de stad bevindt. Nu de bevolking in de voorsteden sinds 2000 met 16 procent is gegroeid, neemt het bezit van particuliere voertuigen snel toe. De impact die dit heeft op het milieu is uiteraard schadelijk, aangezien privévoertuigen 55 procent van de ecologische voetafdruk van een huishouden uitmaken. De impact die autoafhankelijke steden hebben op rechtvaardigheid en economische ontwikkeling is echter even schadelijk.

Vervoerbureaus moeten op gegevens gebaseerde beslissingen nemen

Om gelijke toegang tot vervoer te creëren die duurzaamheid ondersteunt en het aantal reizigers verhoogt, moeten agentschappen een flexibele benadering van vervoerplanning hebben. Aangezien mobiliteit blijft veranderen, kunnen vervoersystemen niet langer vertrouwen op één eenvoudige manier van vervoer. Systemen moeten flexibel zijn en rijders hebben opties nodig. In plaats van te concurreren met TNC’s, omvat een agile focus bijvoorbeeld flexibele publiek-private partnerschappen om de toegang tot openbaar vervoer aan te vullen en te verbeteren.

Om deze geïntegreerde benadering van mobiliteit te bereiken, moeten agentschappen beslissingen nemen die gebaseerd zijn op vervoersgegevens. Door gebruik te maken van het sentiment en de trends van het ridership, kunnen bureaus hiaten in de dienstverlening identificeren en begrijpen waar middelen kunnen worden herverdeeld. Het is echter belangrijk om de uitdagingen te herkennen die gepaard gaan met het sorteren van gegevens over het openbaar vervoer om bruikbare inzichten te krijgen – dit is de reden waarom veel bureaus moeite hebben om op gegevens gebaseerde beslissingen te nemen. De juiste strategie voor vervoerdata omvat meer dan het bijhouden van hoeveel passagiers een dienst gebruiken en wanneer. Vervoersbedrijven moeten samenwerken met particuliere aanbieders, zoals een Lyft of een Lime, om vervoersgegevens zoveel mogelijk te delen. Deze gedeelde relatie komt beide partijen ten goede en biedt inzicht om service-aanpassingen te informeren die het grootste voordeel opleveren. Het is net zo belangrijk om passagiers en bedrijven manieren te bieden om feedback te delen met vervoerkantoren, of het nu gaat om het vragen van passagiers om een ​​rit te beoordelen of om vergaderingen te houden met vervoervertegenwoordigers. De communicatie tussen ruiters en aanbieders moet open en constant zijn, zodat gemeenschappen ervoor kunnen zorgen dat er geen vervoerwoestijnen ontstaan.

Uiteindelijk raakt transport elk element van een gemeenschap, van toegang tot banen en gezondheidszorg tot onderwijs en milieu-impact. Het moet een prioriteit zijn van vervoersbedrijven om zich niet alleen te committeren aan duurzame praktijken, maar ook om ervoor te zorgen dat service altijd toegankelijk is – omdat duurzaam vervoer uiteindelijk nooit zal bestaan ​​zonder wijdverbreide gelijke toegang.